تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان



یاخی گەری
سرکشی، تمرّد
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
یاخیگەری
یاخێتی
هەڵگەڕانەوە٬ زیت بوونەوه٬ قاچاخی.
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
یاخە
یاخە (فە.)
یەخە٬ یەقە٬ بەرۆک٬ ئێخە.
سەرچاوە: گۆڤەند و زنار
یکنواخت
[ص ]
(یەک نەڤاخت - yek nevaxt)
یەوداخۆراشیایش
بدون نگاه کردن به عقب رفت
یەوداخۆراشیایش
سێلاخ (زا.)
لم٬ ليم.
ئاجاخ
آشکار
ئاجاخ کوێر
ئاجاخ کوێر
بێ مناڵ. [وەجاخ کوێر، بێ زارۆ]
ئاجاخ کوێر
عقیم، عقیر، عاقر، ناکد.
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
ئاخ
سەرچاوە: فەرهەنگی خاڵ
ئاخ
وشەی داخ و خەفەت لە کاتی ئازار و ئێشێکی ئەندامی، یا خەفەتێکی دەروونیدا بەکار دێنرێ
ئاخ
هاوار لەبەر ئازار
خۆزیا: ئاخ هێندە نەدەمردم کوردستانم بە ڕزگاری دەدیت
خاک، خۆڵ: هەرچێکی لە ناخی ئاخ و دەریان / هی چۆتە بناو ئەوی لەسەریان، «مەم و زین»
وشەی دەربڕینی شادی: ئاخ ئەم داوەتە چەند خۆشە!
ئاخ
ڕووخان، ئاووخ، داخ، پەرۆش، حەیف، موخابین، کەسەر، ئاە، ئای، ئۆی، ئاخن، ئەی، ووشەیێکە لە کاتی تووشبوونی ئازارو یا خەفەت و کارەساتێکیدا بەکاردەبرێ.(باک) خاک، زەوی، گل، خاک
ئاخ هەڵکێشان
[ [١- ئاخ + هەڵ + کێشان ]]
«مستـ. لا.» هەناسە هەڵکێشانی تێکەڵ بە کڕووزانەوە و ناڕەحەتی. بە وشەی «ئاخ» دەست پێ دەکا و بە ڕستەیێ کە هۆی ناڕەحتییەکە پێشان دەدا، دەبڕێتەوە: ئاخ لە دەست مناڵی ئەم زەمانە.
ئاخ هەڵکێشان
ئاخ و تف
آخ و تف، تف کردن.
ئاخ و تف
تفەوکردن. [تفکردنەوە، ئاوی دم فڕێدان].
ئاخ و تف
مج، انتجاج، بزق، بسق، بصق.
ئاخ و داخ
«نتـ.» ئاهـ و ناڵەی تێکەڵ بە نیمچە گریان و کڕووزانەوە و زیاتریش لە جارێک.
ئاخ وتف