پاشگرێکە واتای شیان، شیاو ئەدا، خواردەمەنی، شیاوی خواردن

(پب.) بە دوای ڕەگی هەندێ فیعلی ڕابردۆوە دەنووسێ و ناوی شتێکی لێ پێکدێنی کە (فیعل)ەکە بەبێ ئەو سەرناگرێ. (تم: هبێد-٤٤و٤٥). سووتەمەنی (ئەو شتەی سووتان بێ ئەو نابێ)، خواردەمەنی (ئەو شتانەی بۆ خواردن دەشێن). تێبــ.- لەم ساڵانەی دواییدا وشەی (چاپەمەنی) لەباتی (مطبوعات)ی عەرەبی داتاشراوە. ئەمە بە دوو سەران هەڵەیە، یەکیان پاشبەندەکە خراوەتە سەر (ناو)ێک و ناوێکی تری پی دروست کراوە، کە دەگەڵ ڕەوتی زمانی کوردیدا رێک نییە. دووەمیان ئەوەیە ئەگەر چاومان لەو هەڵەیەش قووچاند دەبوایە وشە تازەکە مانای (کەرەستەی چاپ) یا (نووسراوێکی بۆ چاپ کردن) ئامادە کراوە، بدات کەچی دەبینین لاباتی چاپکراو بەکار دەهێنرێ.

این قدر

هێندە، ئەوەندە، ئەونە

(بنت.)،(سن.) تم: ئەمەندە. تێبــ.- لە قسە کردنا (ن)ە کە تۆزێک دەگیرێ، هەروەکوو (ن)ێکی سووکی لە پێشەوەبێ وایە.

اینەها، اینک ها.

[ئا ئەمەتە].

هذا، ها هو. ئەمیق= ئەمبیق [(سووکەڵە کراوە.)] (مخفف است)

این خودش است

ئەوەتا، ئەوەتانێ، ئەمەتا

ئەمە

همین

ئەمەتە، ئائەمە: لەو گشتە ئەمەهەم گەرەکە

ئەمە. (ئەردە)_ی: ئەمەهە

ئەمەهە

آن چیز

ئەم شتەی فڵان

ئەم، ئەو.

ئەو شاهی ماهی میسره، ئەهالیی له ڕێی سوجوود
قورئان دەڵێ که بەنده ئەمەو بەنده پەروەرە

مزی چاکەی کەسێک بەسەر کەسێکی ترەوە

رنج و زحمت
نیکی و احسان