شەکر هەڵگر. شەکر بارێن، مەبەست شیرینە.

طەبعی شەککەرباری من، کوردی ئەگەر ئینشا دەکا،
ئیمتیحانی خۆیە مەقصوودی، لە (عمدا) وا دەکا

فەوتاو،

کە خاکی، خاکی دامەن بە، وەگەر نە، تۆزی بەربادی
کە ئاوی، ئاوی گەوهەر بە، وەگەر نە، بڵقی سەر ئاوی

یەکێکه له گیانلەبەرە خشۆکەکان ڕەنگی به گوێرەی ئەو شوێنەی تیایەتی ئەگۆڕێ، حەزی زۆر له بەرخۆرە. کینیایەیە لەو کەسانە که بۆ هەر دەور و سەردەمێ بەرگی ئەو دەور و سەردەمە لەبەر ئەکەن.

نەییری ئەعظەم وەها تاوی دەدا وەک مەنجەنیق
بۆ دەوامی ڕۆژپەرستیی جەمعی حەربای دێتە ناو

دەرگاوان.

چ حوجرە؟ وا لە خاکی میللەتی دەوڵەت پەناهیدا
کەمینە خادیمی سوڵطان و، شاهەنشاهی دەربانە!

وشترەوان.

شوتوربانا! ئەمە پەرژینی باغی ڕەوضەیە، یاخۆ
عەرار و عەرعەر و بانی خیابانی بیابانە؟!

قوربانیی. (ی) کەی ضەمیری غائیبە.

هەر کەسێ ڕووی تۆ دەبینێ، خۆی بە قوربانت دەکا
چونکە ئەبرۆی تۆ هیلالی عیدە، قوربانی دەوێ