ئەو سەرخۆشەی لەتامبەدەر سەرخۆش بێ، کە پێیشی ئەڵێن بەدمەست.

کوشتەی نیگاهی دیدەتە، گەر مەست، ئەگەر خەراب
بەستەی کەمەندی زوڵفتە، گەر شێخ، ئەگەر سولووک

کەلاوە کۆن و وێرانە.

ئەگەر تەکیە، ئەگەر شێخە، هەموو داوی عەلایق بوون
بڵا « نالیی » بچێ مەستی خەرابات و موجەڕڕەد بێ!

وێرانە و کاول.

خەراباتی دڵی « نالیی » مەفەرموو: خاڵییە، نایەم!
به مەرگی تۆ قەسەم، چاوم! به ذیکرت بەیتی مەعموورە..

خەرج و باج.

فیدای تەشریفی ڕێگەت بێ خەراجات و خەزێنەی دڵ
نیثاری تۆزی پێت بێ گەر لە چاودا قەطرەیێ مابێ

خەڵەفان.

ئەو پیری خەرەف، ئافەتی مەردییو صەفا بو
تۆ شۆخ و جوان، دوور بی لە ئافات و خەرافات

لارە و له نجە کردن.

بۆ سەیری خەرامیدەنی ئەم سەرو قەدانه،
صۆفی له طەڵەبدان و، هەموو سالیکی ڕاهن