مست.لا.» 1- مەوجودیەتی گیاندار یا شتێک:: ئە م کەلاوانه جاران شار بوون، ئێره قەت ئاوەدانی نەبووه، ڕۆستەم پاڵەوان بوو، خۆزگه منداڵەکەتان کوڕبا «بایه». «ئەگەر به چاوی خۆ م نەمدیبا بۆته ڕمۆزن، باوەڕم نەدەکرد.»، «چیرۆکی فۆلکلۆڕی، ئەم کوڕه دەبێته زانایەکی گەوره. نابێته پیاو. 2- گوران و درسانی شەتڵی گیا و سەوزه:: تووتنەکەی شە ماڵ باش بووه. هێشتا بایینجانەکانی کوێخا تۆفیق نەبوون. 3- پێگەییشتنی هێندێ خواردەمەنی.:: ئەم چایه هێشتا نەبوه بیخەوه سەر ئاور. قبووڵیەکه زۆر باش لێندراوه بەڵام تۆزێکی ماوه ببێ. 4- فیعلی مساعیده و دەگەڵ هێندێ فیعلی دیکەدا تەرکیب دەبێ و یارمەتی «سەرف کردن» یان دەدا بۆ سیغەی جیا جیا.:: دوێنێ بۆی نەکرابوو بچێ. قەڵەمەکە ی لێ بەجێ مابوو. ڕدێنی نەتاشیبوو. تاره ڕۆییشتبوو «ڕۆیبوو». 5- دارایی و مالکییەت.:: بوون و نەبوون دەست خوڵایه، کەسێکی کار نەکا چۆنی دەبێ.* هەبوون. بوون به.... گۆڕانی گیاندار یا شتێ لەحاڵێکەوه بۆ حاڵێکی دی. «کەوی لێ بووە به زڕەکەو.»، «خۆی لێ بووه به شت.»، «بوو به ماستی مەییو»، «گوێلکی خۆماڵی بە گا نابێ».