وشەدان

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طواغیت

[ا.ع ]

(ته ڨاغیت - tevaxît)

زاڵمان، سته مکاران، سه نه م و بتان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طواف

[مص.ل.ع ]

(ته ڨاف ـ tevaf)

ته واف ، سوڕانه وه به ده وری شتێکدا، تواف کردنی که عبه.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طواف

[ص.ع ]

(ته ڨڨاف ـ tevvaf)

که سێک ته واف زۆر بکات، به قاڵی گه ڕۆک.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طوال

[ص.ع ]

(تیڨال ـ tival)

درێژان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طوال

[ص.ع ]

(ته ڨڨال ـ tevval)

زۆر درێژ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طوالع

[ص.ا.ع ]

(ته ڨالیء ـ tevali’)

مانگی نوێ،ده رکه وتن و هه ڵاتنی ئه ستێرهع به خت، یه غباڵ، چاره نووس.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طوالق

[ص.ا.ع ]

(ته ڨالیغ - tevalix)

ته ڵا قدراوان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

طوامیر

[ا.ع ]

(ته ڨامیر ـ tevamîr)

تۆمار، نامه، ده فته ر، نامه ی درێژ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

ظواهر

[ع ]

(زه ڨاهیر ـ zevahir)

ئاشکرا، دیارده.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عاجز نواز

[ص.فا ]

(ئاجیز نه ڨاز - aciz nevaz)

خه سته لا وێن، تیمارکه ری زه بوونان، لا وێنه ری په ککه و تووان، خه مخۆری لا وازو بێ توانایان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عاشق نواز

[ص.فا ]

(ئاشیغ نه واز ـ așix nevaz)

ئاشق لاوێن،مه عشوقێ که ئاشقی خۆی بلاوێنێ و له گه ڵیا به لوتف بێ، ئاشقپه روه ر.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عافییت خواه

[ص.فا ]

(ئافییه ت خاه ـ afiyetxah)

سه لا مه تی خواز ، عافیه تخواز.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عافییت خواهی

[ا.مص ]

(ئافییه ت خاهی ـ afiyetxahî)

عافیه تخوازی،سه لامه تخوازی.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عالی آوازه

[ص.مر ]

(ئالی ئاڨازه - alîawaze)

خوشخوان،ده نگخۆش،گۆرانی بێژ،ناودار،به نامێ،مه نشورو بناڤ و ده نگ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عجماوات

[ص.ع ]

(ئه جماوات - ecmavat)

چوار پێیانی بێ زمان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عذر خواستن

[مص.ل ]

(ئوزرخاسته ن - uzr xasten)

عوزر خواستن،داوا کردنی به خشین.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عذر خواه

[ص.فا ]

(ئوزر خاه - uzr xah)

به هانه خواز،که سێک عوزر بێنیته وه و داوای لێبوردن بکات.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عذر خواهی

[ا.مص ]

(ئوزر خاهی - uzr xahî)

عوزرخاهی.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عشواء

[ص.ع ]

(ئەشڤاء - eșva’)

شەو کوێر، مێچکه وشترێک که بەردەم خۆی نەبینێ، تاریکی، جۆرە خورمایەکه.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

علفخوار

[ص.فا ]

(ئەلەف خار - elef xar)

گیاخۆر، پاوەن، لەوەڕگه.

تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان