وشەدان

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

صاحب عزا

[ص.مر ]

(ساحیب ئه زا - saĥib eza)

خودان تازیه ، تازیه دار ، پرسه دار، عه زادار ، ئه زیه تبار.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

ساده عزار

[ص. مر ]

(ساده ئیزار - sade ’izar)

جوان، مه حبوب، ماشوق.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزاء

[مص.ل.ع ]

(ئه زاء ـ eza’)

سه بر کردن، سه برو ته حه مول له ماته م و ئه و مسیبه تانه ی دێنه پێشێ ، تازیه، پرسه، ماته م.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزائم

[ا.ع ]

(ئه زائم ـ eza’m)

وێرد و دوعایه ک که له سه ر نه خۆش بخوێنرێ به مه به ستی چاک بوونه وه، ویست و عه زمی نه گۆڕ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزاب

[ص.ع ]

(ئوززاب ـ uzzab)

ڕه به ن، پیاوی بێ ژن، پیاویان ئافره تی بێ که س و ته نیا.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزابخانه

[ا.مر ]

(ئه زابخانه ـ ezabxane)

پرسه خانه،شوێنێ که پرسه ی لێ داینرێ.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزادار

[مص.مر ]

(ئه زادار ـ ezadar)

تازیه بار، پرسه دار.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزاداری

[ا.مص ]

(ئه زاداری ـ ezadarî)

تازیه باری، پرسه داری.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزاز

[ص.ع ]

(ئیزازـ izaz)

عه زیزان،رێزداران،هێژایان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزازیل

[ا.ع ]

(ئه زازیل ـ ezazîl)

وشه یکی عیبرییه به مانای عه زیزی خوا دێت،له قه بی ئیبلیسه به ر له تڕۆکردنی، ئه م ناوه له ئه ده بیاتی فارسیدا به مانای شه یتان ماوه ته وه.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

عزال

[ا.ع ]

(ئه زال ـ izal)

سستی، خاوی، لاوازی.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

اعزاء

[ع - ص - ا ]

(ئەئیزاء - e’iza')

عەزیزان، ئازیزان.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

اعزاز

[ع - مص - م ]

(ئیئزاز - I’zaz)

شانازی.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

اعزام

[ع - مص م ]

(ئیئزام - I’zam)

ناردن، رەوانەکردن.

سەرچاوە: گۆڤەند و زنار

انعزال

[ع - مص ]

(ئینئیزال - in’zal)

گۆشەگیربوون، گۆشەگیری.

تۆڕی زاراوەپارێزیی وشەدان